دستگاه گوارش از دیدگاه مکتب طب سنّتی ایران

مکتب طب سنّتی ایران دارای مبانی قوی استدلالی می باشد که با کمک گرفتن از تجربه و قیاس و بر اساس عملکرد طبیعت بدن در جهت درک و توضیح بسیاری از علایم و نشانه ها تلاش نموده است. دستگاه گوارش بخصوص معده در مکتب پزشکی ایرانی از اهمیّت ویژه ای برخوردار می باشد و دقّت در پیشگیری و درمان بیماری های معده در درمان بسیاری از بیماری های بدن همواره مورد توجه بوده است. در معاینه و بررسی بیماری های دستگاه گوارش، پزشک باید درک صحیحی از علم تشریح و ارتباط بین اندام ها داشته باشد. همچنین بر اساس مکتب پزشکی ایرانی، طبیب علاوه بر اطلاع صحیح از علم تشریح، برای درک صحیح بیماری ها و علایم آن می بایستی بر مبانی نظری طب بخصوص امور هفت گانه ی طبیعیّه تسلّط کامل داشته باشد تا بتواند با استفاده از آن توضیح منطقی برای ارتباط بین علایم بیماری برقرار نماید. بر اساس نظریه ی مکتب پزشکی ایرانی، امور منسوب به طبیعت بدن یا امور طبیعیّه شامل ارکان، مزاج، اخلاط، اعضاء، ارواح، قوا و افعال می باشند. مقایسه هایی مابین این مباحث در مکتب طب ایرانی و طب سنّتی چین نیز در مقاله ذکرشده است.